Όλα είναι δρόμος… με αφορμή μια Performance!

Της Νατάσας Παπουτσή

Αφορμή για να βρεθώ εκεί ο αγαπημένος “αναρχικός τραπεζίτης” Φερνάντο Πεσόα. Και μια κοπέλα γλυκιά, ευγενής, χαμηλών τόνων, με μια λάμψη στα μάτια. Όταν άρχισε να μιλά γι’ αυτό που κάνει η λάμψη έγινε κεραυνός! Ο κεραυνός στη ματιά της ήταν η αιτία να πάω να τη δω στην σκηνή. Αυτό και η αγάπη μου για τον νεοπαγανιστή φιλόσοφο!

Και βρέθηκα Κυριακή βράδυ στον λόφο, στο Φρούριο και στο “Δίχως Ωμέγα”.

Μυσταγωγία! Σκοτάδι, ησυχία, μια μουσική ‘’απ’ αλλού’’ που συνόδευε μια φωνή βαθιά. Φωνή που ιστορούσε, ζωντάνευε, κατέθετε τα σωθικά της… Η φωνή της Φρόσως με τα δικά της λόγια. Το κείμενο δικό της, τόσο δικό της. Σπαρακτικό, γυναικείο, ανθρώπινο…

Και όλα έγιναν δρόμος. Το σώμα της παλλόταν, οι κινήσεις των δαχτύλων και οι φλέβες στα πόδια της έγιναν ένα με τον παφλασμό των κυμάτων και τις σταγόνες του ροζ γκρέιπφρουτ. Άγγιζε τα πάντα με σεβασμό απέραντο. Βρισκόταν σε έκσταση, ώρες – ώρες ένοιωθα ότι συμμετείχε σε διονυσιακή τελετή!

Με πήρε μαζί της… Σηκώθηκα απ’ το κάθισμά μου και κάθισα στο πάτωμα, οι κραδασμοί ήταν έντονοι, ήθελα να τους νοιώθω! Με τάραξε, με συγκίνησε, μου χάιδεψε τα μάτια και την ψυχή. Γυμνή, υπέροχη, αληθινή γυναίκα!!

Έφυγα αφήνοντας ένα κομμάτι απ’ την ψυχή μου εκεί, μαζί της, και παίρνοντας ένα κομμάτι απ’ την ομορφιά της δικής της ψυχής.

Σ’ ευχαριστώ Φρόσω Ζαγοραίου για το όμορφο ταξίδι! Όλα είναι δρόμος τελικά…